İt it’i ıssırmaz , evet öyledir
Issırıp insan’ı her gün söyletir
Malesef kuduzlar , çoğu böyledir
Dost gibi görünüp , ve hep koklaşır

Hiç durmada , onla bunla dalaşır
Bir ip gibi , ayaklara dolaşır
Dışkı olur , sağ’a sol’a bulaşr
Çirkefleşir , boklaştıkca boklaşır

İt her zaman ittir , olmazki güven
ABunlar karşıkılklı , küfredip söven
Göstermelik , bir birlerini öven
Adiler hep , tereddütle yaklaır

Ayni kaptan , yerler deyyuslar yal’ı
Parmaklarlar , tahta çanaktan bal’ı
Bir birlerine , her an zeytin dal’ı
Sarmaş dolaş , hep kucaklaşır

Kemik bolsa , verirler hep sırt sırta
Menfaat var ise , hem ulu orta
Aynı ailedir , güvenmez kurda
Sırf poz için , saflar hemen sıklaşır

Ortam neyse , pozisyona girerler
Kalleşlikte her an , ayak direrler
Kemirdikce , hep murada ererler
Mama varsa , ortalık sıcaklaşır

Destek verir , kargaşaya yıkıma
Nifak sokar , time vede takıma
Kapılırlar her bir , adi akım’a
Birikirler , haybeciler çoklaşır

Bozuk işte , içleri ve dışları
Dolduramaz , itler ala boşları
Kan kokar bak , her bir yerde dişleri
Karalar hep , boya ile aklaşır

Baştan aç olanlar , semirir gider
Buldukları şey’i , kemirir gider
Bunların her biri , bakın bir ne der
Karınları doyar , doyup toklasır

İYİ OZAN , sonı vardır her şeyin
Ağanın paşanın , beyciğin beyin
Ardı kesilecek , yakındır rey’in
Nihayet o , son durağa yaklaşır--İY OZAN