Yakamozlar oynaşır bu saatlerde denizde
Gelin kızların kaşlarında şebnem
Hatıralar bulutlanır Yuşâ tepesinde
Terk etmek kolaydır Venedi’ği
Sular altında kalsa da gözlerin
Şehla bakışların içimde bir muamma
Ben gidip gelirim sürgün adalarına
Kimin için savaştığım bilinmez
Ben ne bilirdim sevdayı
Bu kanlı his yoksunu akşamlarda
Kolların beni mi sarıyor yoksa yalnızlığımı
Bu bakışlar kimin günahı
Söyle bozkırın Farah Diba’sı
Gecenin senfonisi
Sabahın eftelyası
Ben bitiremem sokaklarda kötülüğü
Ben uygarlığın son gladyatörü
Sırtımda her dakika bir namlu
Gözlerin gibi uçurumdur yollarımın sonu
Ertelenmiş hayallerin uykusundayım şimdi
Gecelerimin ufku…
Bu beni sonsuzluğa çağıran nidalar
Ah bir Bilal’de ben olsaydım
Kayalar altında acı çeken
Benim bağrımı delseydi o mızrak
Bir nefes gibi damar damar içimde
Yaşamak sensiz ve yaşamak sessizce
Yakamozlar içinde…
Gül yaprakları gibi savrulan hüzün
İşte böyle yalnız bırakır beni
Yıkılır üstüme şehrin gökdelenleri
Bir kovalamaca girer zihnime
Ayrılır yollarımız seninle
Şu sonsuzluk mevsiminde
Beni Şems gibi çağırır vuslata
Bu muhabbet tutkusu varken damarlarımda
Aşk yenilir mi bu yürekte
Korku girer mi sanıyorsun düşüncelere
Kurt düşer mi zemheride
Acıyı bilir mi acının içinde
Sen de beni esir eden zindanın
Kapısında bekleme
Çünkü ben hatırlarım seni
Gözlerin yakamozlar içinde