Alevlerin Dansıyla…

1. AYNADAKİ DENİZ
Masmavi yalanlar sığmıyor artık çerçevelere,
Bir şair kalem tutan, kalem kıran
Dudaklarında son sigarasıyla
Seyrediyor alacaya çalan mehtabı.
Ateş böcekleri
Ruhunun kıvılcımlarıyla dans ediyor loş ışıklarda...

2. MARTILARIN FERYADI
Bu gece telaşlı kanatlar
Yorgun dalgalara çarpıyor.
Rüzgârın girdabında
Kayıp bir aşkın hışırtısı okşuyor saçlarını...

3. İTİRAF
Evet, o şair benim!
Ben ki;
Aynalarda buğu,
Şiirlerde Azrail,
Gecenin çatısında vurulmuş bir turna çığlığıyım...

4. MEKTUP KÜLLERİ
Belki ona bir yangın yazsam:
"Sevgili kül,
Sana son kez tutuştuğumu bildiririm..."
Hatırlıyorum da,
Çok eskiden veya
Belki de hiçbir zamanda
Bir güzeli sevmiştim…
Ve o beni sevmemişti!

5. YALNIZLIĞIN KRONİKLERİ
Kaç mevsimdir
Bu soğuk odada
Duvarda Tabloyu tutan
Zamanın paslı çivisiyim?
Binlerce asır geçti dedim ya,
Yalan!
Daha dün alevlendi ve usul usul söndü
O sonsuz ızdırabın yangını...

6. İHTİMALLER DENİZİ
Belki o şimdi,
Bir başka mehtapta,
Beni değil,
Gerektiği kadarını düşünüyordur...
O kadın,
O güzel,
Sevilmez miydi?
Elbet!
Hem de yüreğimden vurulana kadar...

7. YAKMA PROSEDÜRÜ
Bu gece;
Ya bir destan yakacağım alevlerde,
Ya da kütüphaneleri cayır cayır...
Yunuslar mı?
Onlar zaten hiç ses vermez
Boğulan silüetlere!

8. SON SORU
Söyle ey yüreğim:
Yelken mi, ağıt mı, yoksa intihar mı?
Ne farkeder?
Okuyacak kimse yoksa
Bu son mektubu...

9. SON ŞARKI
Bu gece
Gözlerim yine arıyor onu.
Hançerlenen yaralarıma,
Tuz basıyorum!
Çünkü biliyorum:
En güzel şiirler,
Yanarken yazılır...

10. KÜL LEKESİ
...Ve bu gece
Tüm şiirleri değil,
Şiirin kendisini
Yakıyorum...