Duysam ki, bütün evlerin pencerelerini petunyalar süslemiş
Ve her balkonda ayrı bir çocuk sesiyle geranyalar gürlemiş
Salkım saçak çicekleri pür dikkat baharın sesini dinlemiş
Duysam ki, bülbüller nağmelerini sevgiye güzergah eylemiş
Bir alasaksağan solucanla yuvasına gelmiş
Beş yavurusu birden gagalarıyla bir lokmaya imrenmiş
İspinoz, kışın yasını unutup mayısa özgü şiirler bestelemiş
Duysam ki, şu çınar ağacı derin damarlarıyla evreni ev eylemiş
Diğer bir balkonda begonyalar boydan boya pencere trabzanlarını
Çiçekleriyle neşelendirmiş
Ağlayan lale, mevsimim geçti diye kırmızı güle özenmiş
Salkım ağacı tüm ihtişamıyla ve beyaz gülleriyle sabahları sevmiş
Ya çıkışısının önünde ki ıhlamur ağacı
İnsanığın bütün sancılarını sevgiyle derlemiş
Yaşlı kestane ağacı, çiçekleri başında göklere taç eylemiş
Ya leylak güllerine ne demeli
Onları koparmadan koklayıp geçmeli
Hele şu Yorkshir köpeğiyle her gün oradan geçerken
Bir leylak destesi koparışına ne demeli
Bazen sinirlerim doruk noktasına çıkyor leylakları koparanları görünce
Neşem kaybolup dönüşüyor hüzüne
„Yapma be abla“ diyesim geliylor tüm yüreğümle
Çevirmeyin ne olur baharları hüzüne
Bırakalım çiçekler kendileri dönüşsün doğal evrimlerine …
Bak, bugün de geldik Mayıs’ın Onikisi’ne
Viran dağlar bile dönüştü baharın güzelliğiyle sevgiye
Duysam ki, ben ölmüşüm, sen yaşıyorsun değer bu sevmeye
Gönüldeki yaşları tükete tükete dayandı merdivenler bile bir ömre
Soğuklar geçti, mart sessizdi kendi çeyreğinde
Bilmem ki, ne zaman gelecek, insanlık kendine
Duysam ki, yarına mutluluk ağıtları yakanlar çoğalmış
Ağlayanlar azalmış, arguvanın dallarında sarıasma kuşu yuvalanmış
Duysam ki, bütün kadınlar yüce mertebelere uğurlanmış
Ağlayanlar azalmış …
Bir kız kuşu, suna başlı bir ördekle sulaklarda yaren olup sarılmış
Bir karağacın dallarına bir başıkara tam sekiz yumurta bırakmış
Neden insanlık, üç gramlık bir çalı kuşu veya kolibri kadar
Yaşamayı öğrenememiş
Duysam ki, bütün bunlar gerçek değil, ben yanlışmışım
Ben yanılmışım
Duysam ki, ben yanlımışım!
Bir yanda dünler, bir yanda bu günler
Duysam ki, günler güneşiyle insanlağa güler
Gülüşlerin bestelerinde çocuklar şiirler söyler
Bir söğüt ağacının gölgesinde dinlenir binler
…..


Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - Rüdesheim, Almanya - 13.05.2025