Hakikât meyine susamış isen,
Bir ömür sabreden, hale muhtaçsın.
Yüreğin aşk ile hep yanmış isen,
Kor olan ateşte küle muhtaçsın.

Olmadan yokuşun çilesi, iniş,
Görmeden baharı bitmiyor bu kış,
İnce bir sızıdır kalpte her bakış,
Akan gözyaşında sele muhtaçsın.

Gönülden çıkarsa söz bulur yolu,
Edilen lafların hikmetler dolu,
Suskunluk deryadır, konuşmak sulu,
Her güzel sözlerde dile muhtaçsın.

Bir çiçek yetişmez ekensiz, susuz
Bir tadı olmaz ki, tuzsuz, tasasız,
Kulağında bir ses duyulmaz ıssız,
Çalan şu ezgide tele muhtaçsın.

Her gönül aşk ile yanar da sönmez,
Kül olup savrulur ama hiç dönmez,
Yaraya merhemi bilmeden sürmez,
Her dert, her çilede kula muhtaçsın.

Sabırla yoğrulur kişinin özü,
Hak ile bulunur yokuşu düzü,
Mecnun olup çölde, aşkının sözü,
Şimdi her Leylâ da çöle muhtaçsın.

Korkma, yol uzunsa menzile varış,
Gönül, yanmaz ise hâk ile yarış,
Vicdan, nefis ile ederken barış,
Çiçeğin özünde güle muhtaçsın.

...andelip...