Kızıl sevda çiçeklerim

Kapatırlar aydınlık, yıldız dolu yolları,
Yine de parlamakta, dua eden dilleri,
Kahpe eller bağlasa, umut dolu kolları,
Solduramaz bu zulüm, açan gonca gülleri.

Kavga eden meydanlar, yanarken cayır cayır,
Olmaz artık millette, bir düşünce bir hayır.

Atımda saklı tarih, öz yurdumun izidir,
Her adımı bin yıllık, bir Nebi’nin sözüdür,
Gönlümdeki sancaklar, masmavi gökyüzüdür,
Zafer için dökülen, her damlanın özüdür...

Mazlumun yüreğinde, çelikten örülür saf,
Her sabır bir gül olur, her gül de eder tavaf.

Yasaklarla sunsalar, her zincirli yarını,
Kalemimde bulurum, serbestliğin narını,
Yakıp geçseler bile, inancın baharını,
Ezerken parlatırım, hakikatin nurunu...

Düşse de kalkar yine, şahlanır toy atlarım,
Yüreğimde dirilir, yeniden evlatlarım.

İmanını bozanı, çok kez gördü gözlerim,
Cellâd’a dostluk eden, ölçüsüzdür sözlerim,
Göklerden zulüm aksa, eğilmezdi dizlerim,
Karanlığa tutulan, bir inançtı gizlerim.

İnandığım hakikat, yön verirdi yarına,
Kök salar mazlumların, gül kokan diyarına.

Zümrüd-ü anka gibi küllerimden doğarım,
Adaletin ipinde, çok düşmanlar boğarım,
Gönlümdeki türküyle, yağmur gibi yağarım,
Deryalara sığmam da, gözyaşına sığarım.

Unutulmaz mazlumun, çığlığı ve isyanı,
Tarihe yazılmakta, direnişin her anı.

Özgürlüğe adanmış, nefesler var her seher,
Gökyüzünde süzülen, dualarda bir nefer,
Kalk, borusu çalınca, uyanır ve görürler,
Adalete yeminli, gönüllerle yürürler.

Açan mavi çiçekler, solsa da bir ömürlük
Şehitler gül kokarken, başımızda özgürlük.

...andelip...