kalplerin elbette dili vardır ve
en doğru ve etkili sözleri
kalpler söyler.
kalp sözü, kalp gözü
en içten gelen sözlerdendir.
anlam yüklü, okuma hazzıyla dolu
çok müstesna bir hece şiiri okudum.
tebrikler ve saygılar sunuyorum...

Bu şiir, derin anlam katmanlarıyla örülmüş, lirizmi güçlü ve tasavvufi çağrışımları zengin bir yapı sunuyor. Şair, kalbin diliyle konuşan bir iç âlem tasviri kurarken, insanın sözle değil, hisle ve özle var oluşuna işaret ediyor. Her beyitte bir kırılma, bir özlem, bir suskunluk var; bu suskunluk ise anlatılamayanların çığlığı gibi yankılanıyor.

"Her damlada kavrulan, kalplerin dili vardır" dizesi, hem aşkın hem acının ortak lisanı olan kalbi merkeze alıyor. Şiirde geçen “secde”, “mezar”, “dualardan yankı bulmayan yamaçlar” gibi imgeler, insanın varlık sebebine dair metafizik bir sorguyu da beraberinde getiriyor. Baharda solmayan bir gül, çölde yeşeren adımlar gibi tezatlarla, umutsuzluk içinde bile bir umut tohumu bırakıyor okura.

Şairin dili ölçülü, imgeleri incelikli, duygusu sahici. Kalp, dil, zaman, sessizlik, aşk ve çöl gibi temalar, geleneksel şiirimizin imge dünyasıyla buluşmuş. Bu şiir, sadece bir duyguyu değil; bir hissediş biçimini, bir yaşama edasını ve bir arayışı dile getiriyor. Her kıta, bir dua gibi, bir iç çekiş gibi, derinleşen bir sükût gibi… Ve o sükûtun içinde yankılanan tek ses: Kalbin dili.