👁 GÖZLERİM 👁
Yarınlardan mutluluklar umarken.
Dünlerimi arar oldu gözlerim.
Yırtık pırtık hayatımı yamarken.
Günlerimi yorar oldu gözlerim.

Göklere mıhını çaktığı yerden.
Yaşları aniden aktığı yerden.
Eli boş dönünce baktığı yerden.
Benden hesap sorar oldu gözlerim.

Cinayet romanı, yazarı gibi.
Sahipsiz bir garip, mezarı gibi.
Karıştır seç seç al, pazarı gibi.
İçi dışa serer oldu gözlerim.

Avcının kurşunu, bağrını delmiş.
Kalbinin en hassas, yerine gelmiş.
Yine de ölmemiş, hayatta kalmış.
Derin yara, sarar oldu gözlerim.

Zamanın perdesi, üstüne indi.
Kaş kirpik döküldü, enkaza döndü.
Baş öne düşünce, ışığı söndü.
Sanki yeri yarar oldu gözlerim.

İsmail ne dese, artık boşuna.
Zaten bu hayat, gitmez hoşuna.
Nasıl yaşanır ki yalnız başına ?
Göç hayali kurar oldu gözlerim.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU )