Çok değil on altı yaşında
gelinliğe sığmayan bedeninle
boynunda üç salkım,
kollarda sayısız altının
esareti

Gözlerde yaş
bir çikolata ve meyve ile sen
başka bir eve "gelen" din
anne

Geceleri evin kapısında aş niyetine
üşür,
doyururdun ince belinle
bir düzine insanı

On yedide bir,
on sekizde iki
yirmide doğamamış bir cana ev sahipliği yapan bünyen
yirmi üçte benimle son bulmuş
çilen

Çok değil yaşın çocuklara
çok değil okumak, yazmak
çok değil...

Susmayan bir babanın varlığı
suskun ederdi bizi
bir gece ansızın bakardım yoktun
bilirdim merdivenlerin sonunda,
gökyüzündeki yıldızlarla birlikte
susmasını beklerdin
saatlerin

Çok değil on beş yaşındaydım
yine bir ses kavgası
senin elinde valizler
bende üç bilemedin beş ekmek markası
yola çıktık o seslerin sessizliğine yoldaş olan
sevinç gözyaşları ile
çok değildi ama geri gelmemiz
çok değil....

Çok değil şimdi aynı evde
geçmişi silmiş,
tozunu almış
torunlarınla yeni günlere gülümsemeye çalışıyorsun

Umudun çocukların
ve onların başlayacak hayatları

Çok değil ama benden sana hediye bu satırlar
nice birlikte yıllarımıza şükür
nice sevgi dolu seslere açık kapı olsun
Çok değil DAHA ÇOK hatırlanasın diye anne...