Yirmi yıl sonrası döndüm köyüme
Köy beni ben köyü tanıyamadım
Taşlıdan dönüpde baktım köyüme
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Bir kaç yaşlı emmi dayımı gördüm
Toprağını aldım yüzümü sürdüm
Dağına bayırna selamı verdim
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Oturdum kara taş üstüne suskun
Evimiz yıkılmış duvarı küskün
Esen yel gönlümü etmedi teskin
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Bağrı yanık türkü söylüyor dağlar
Kurumuş Kökünden yemyeşil bağlar
Koyunsuz kuzusuz ahırlar ağlar
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Kimisi yıkılmış kimisi viran
Evlerimiz olmuş baykuşa ören
Kim gelmiş kim geçmiş var mı bir gören
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Yukarı ikizli yok olup bitmiş
Sılayı terkeden şehire gitmiş
Köyün nüfusu ya elli ya yetmiş
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Mezar taşlarında yazar isimler
Okurken karşıma durdu cisimler
Taşına gül çizmiş kimi resimler
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Kapılara kara kilit takılmış
Camlarına tahta perde çakılmış
Çatıları çökmüş duvar yıkılmış
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Evlerin etrafı ot ile diken
Olmaz ki tarlayı bahçeyi eken
Köydü garibanın kahrını çeken
Köy beni ben köyü tanıyamadım

Gayretliyem içti suyunu kandı
İçerken yüreği tutuştu yandı
Geçmişi yad edip geçmişi andı
Köy beni ben köyü tanıyamadım

İZZET GAYRETLİ
T.R 23 12 2023