boş sandalye
orada duruyordu
hâlâ sıcak mıydı oturduğun yer
yoksa ben mi öyle sandım
zaman her şeyi ısıtır mı
yoksa sadece bazı anıları mı

boşluk dediğimiz şey
hiç mi dolmaz
ya da hiç boş kalmaz mı gerçekten
birinin gidişiyle açılan yer
neden hâlâ senin gölgeni tutuyor içinde

sandalyeler unutmaz
sessizliklerinde oturanları
bir gün dönersin diye çatırdar gece
ahşap değil bu
bellek çatlar
ses eder
ama konuşmaz

sırtına asılmış bir hırka vardı
ya da anısı
ya da ben uydurdum
çünkü boşlukla başa çıkmanın yollarından biri
biraz yalan
biraz şiir

oturmak istedim
ama yer senindi
hâlâ senindi
gitmişliğin bile daha güçlüydü varlığımdan

bakıyorum
bir şey bekliyorum
ama neyi
bir dönüş mü
bir özür mü
yoksa sadece kendimle yüzleşecek kadar sessizliği mi

boş sandalye
hâlâ anlatıyor
ama ben dinlemiyorum artık
çünkü bazen anlamak istemez insan
bazı sandalyelerin boş kalması gerekir


Turgay Kurtuluş