Sen gıttın, şehrın ışıkları söndü semada.
Bitmeyen geceler başladı mum ışığında ,
Güneş, doğmayı unuttu yüreğime.
Ezan sesıne takıldı kulağım sadece,
Duyduğum tek ses oydu.

Dualarımı ucurtmanın kuyruğuna bağlayıp,
Uçurdum gökyüzüne.
Gerı gelemeyecek yere gitmiştin.
Oysa hayaller vardı, kitap arasındaki notlarda.
Aldığın güller,
Başıma taç yaptıgın çiçekler,
Bıraktıgın sıgara ızmarıtı,
En son giydiğin gömleğin,
Camda parmak izlerın duruyor hala.

Ayakkabılarını hiç ellemedım,
Çıkardığın yerde,
Okuduğun kıtabın ayracı içinde,
Oda bitmedı,
Tıpkı, bizim yarım kalmışlık gıbı.
Kokun hala burnumda,
Sinmiş, kıyamadım.

Eve kımseyı almıyorum,
Herşey dokunduğun gibi.
Hoş bakmıyorlar bana,
Farkındayım.
Umrumda da değil.
Ben zaten sana delıydım,
Sana tutkun.

Sol tarafım uyuştu.
Gittiğin günden berı,
Gamzelerım doldu.
Seccadem de tek duam sabret diyorum.
Kavuşacaksın, o nerde sen ordasın.

Nasıl kıydılar sana ?
Ellerı kırlmadı mı ?
Kanların suladı mı toprağı.
Canım feda diyordun,
Oldu mu istediğin, mahşere mı kaldı sevda.

Yaşarken öldüm ben.
Giderken benı de götür dedım sana.
Olmadı,
Duymadın benı.
Yetişemedim yokluğuna.

Her akşam sevinçle yatar oldum.
Gelirse güzel görsün.
Yanıma uzansın,
başımı eskısı gibi göğsüne yaslasın.
Varmısın, yokmusun anlamadım.
Ama gül kokusu eve nerden gelıyor
Hiç anlamadım,hiç anlamadım...