Hasret basıp ağlarken, tam da şu sol yanımda;
Yaşlı bir derviş vardı, o da "sustu" bu gece...
Yokluğundan beridir, bu kimsesiz han’ımda;
Saran bir peri vardı, o da "küstü" bu gece...

Teselliler dilinde, sarhoşluğu sağlayan,
Bakışında belirsiz, yürekleri dağlayan,
Acılı kel bir saki, karşımda da ağlayan,
Kızgın bir ayyaş vardı, o da "kustu" bu gece...

Ben hep yalnızdım leyl’im, her şairlik anımda,
Hayalin; volkan olup akıyorken canımda,
Hayatta kalmam için, çağlıyorken kanımda,
Bir garip umut vardı, o da "pustu" bu gece...

İçimi kimse bilmez, bir cesetin mislinde,
Belki bir düğün günü, bir merasim faslında,
Yalandan bir gülücük, bil ki sahte aslında,
Yüzümdeki tebessüm, o da "yastı" bu gece

Her yerim kapkaranlık, güneş doğdu ne çıkar,
Her yerim kırık dökük, bir ip boğdu ne çıkar,
Saçlarımda kuraklık, yağmur yağdı ne çıkar,
Gözlerimde bir pustu, o da "sisti" bu gece...

Belki ıslak bir mektup, azraili çağıran,
Kifayetsiz sözlerim, kefen gibi ağaran,
Şu acı feryadımı, gökyüzüne bağıran,
Yalnızca boş bir seda, o da "sesti" bu gece...