...
"Kaf dağının ardında güneş doğdu!” dediler...
Dedim;
" Bu söylencedir, Hem de vakit gecedir (?)"
~
Duydum her soluğunu Şems’i yutan kuyunun.
Yüzü yıldız tarlası o serince suy’muşsun.
Üç boğumlu kamışa* hayf ile su yürüten,
Su verip Sır vermeyen o derin kuyuymuşsun.

Ben bilmem o alemi, Adım başı Yorgun’um
Yaslandığım duvarın, ardında nefesmiş’sin!
Odamın perdesini sana boyayan nûrla,
Duvarlara akseden zifrî gölge sen’miş/sin!

Geçtim geçilmez denen hurma bahçelerinden,
Seti deviren sütun, bendi ezen sel’mişsin.
Bana benim önümde hem uzayıp giden yol;
Hem o yolda taşlardan sakınan g/öz sen’miş/sin.

" Buldum!
Yastık altında,
Ve depderin uykuda,
Düşe kalka, nefessiz düşe düşen sen’miş/sin... "
~
"Kaf dağının ardında güneş doğdu!” dediler...
Dedim;
" Bu mucizedir , Vakit bir tek gecedir(!)"