İndirseler göğü yere, değişmiyor kötü
Sunsanız dünyaları öne, aynı örüntü
Nezaketten yarsanız kılı kırk, faydasız
Ne paylaşmak vardır ne bir tebessüm
Yaşamak sanılan şey aslında ölüm.

Nasıl da zora doğrudur meyil kötüde
Oysa akışında gitse hayat verirdi müjde
Zalimliğe öykünülen her bir seçimde
Hep bir eksiliş vardır, hem de sitem de.

Bazen oluruna bırakmalıdır aksın hayat
Bize hissettirir kendini güzelde murat
Nedendir anlamsız tavır, bu neye inat
Olmasa da kanadımız uçmak mümkün
Yeter ki takıntılarından arınılsın dünün.

Her saat, geçen gün bir harcayıştır ömrü
Özünde tutkundur insan sever özgürü
Bizi dışarıdan yok kısıt, kafes içtedir
Parçalayın gitsin onu, temizleyin bu özü,
Bir sanatçı duyarlılığında vardı potansiyel
Fırça, kalem ne varsa essin bizden yel.

Kimse ne dinler ne anlayabilir hezeyanı
Onlar savururlar doğan günde şafağı
Oysa dünden öte olunmalıydı, vefalarla
Yoksunken değerlerden bu çetrefilli dava
Sürülebiliyorsa sürdür, inadına hayatını.

Birilerinin bulacağı şey ta baştan bellidir
Estirirken fırtınaları, sarsarken zemini
Nasıl açtıracakmış ki bahçede gülü, nergisi
Ta özden anlaşılmaktadır güne düşen renk
Paylaşanlarla güzeldir hayat, verir de ahenk.

Oğuzhan KÜLTE