19
Yorum
1
Beğeni
4,7
Puan
1856
Okunma

bana gittiğin günü bıraktın
sessizce hayallerimin arasında kendime yürüyüşümü
hasrete inat özlemler büyütmeyi
gidişlerini yutkunuyorum dokuz boğum halinde
yalnızlığım yüksek muhakemelerde ’iç karartıcı’ damgası yerken
göğsüme asılı nefesim
her sevda ertesinde çürüyor
sonra göçler biriktiriyorum şehrine
tüm varış ihtimalleri sıfır olan
zehirli sarmaşıklar gibi dolanıyorum
içinden çıkılmaz oluyor varlığım
gözlerimi
ferlerinin sadece seni aydınlatmasından tanıyorum
gün güneşe nasıl varır
hatırlamıyorum
sence nerede kalmıştık
bence oraya gelmedik bile
syrus
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)