Günlerden bir gün,
Havaya baktık, kapanmış.
Gözleri bulutlu, yine dolmuş.
Gözyaşları ha döküldü ha dökülecek

“Ağlama,
Ağlama ne olur!
Çisil çisil dağlama kalbimizi!”

Demiyoruz;
İstiyoruz içini bizi dökmesini,
Kara bulutların yağmurla dağılıp
Esenliğe varmasını…

Ve işte taşıyor göz pınarlarından bir dünya…

Tenimize düşen her bir damlası
Ruhumuza sızıyordu.
Şıp şıp…
Her seferinde esenliğini duyacağımızı sanırken
Hep bir cızırtıyla yok oluyordu.

Bu kez değil,
Bu kez farklı bir şey var.
Hissediyoruz ama anlatamıyoruz.
Önce “Allah” diye bir ilham geliyor,
Sonra “Allah, Allah, Allah” sesleri yankılanıyor içimizde.

Can, can atıyor çıkmak için…

Özlemle beklediğin bir sesi duyarsın da
Görmek arzusuyla tutuşursun ya hani,
Öyle.
Ki temposuna ayak uyduramıyoruz,
Sürüklüyor, zapt edemiyoruz canı...

Ruhumuza daha fazla nüfuz etmesi,
Harlanmış ateşimizi söndürmesi için
En güzel duaları kalpten salıyoruz.
Her biri bir güvercin olup
Kapanan havanın kızıl koynundan
Döne döne semaya varıyor.
Cevabın gelmesini beklemeye koyuluyoruz.

Toplanmaya başlıyor yeniden ruhumuzda,
Tamamen yitmeden,
Buhar olma vakası ile kaynama noktası arasında
Sıcacık,
Yavaş yavaş ...

Damla damla
Kalbimiz günün kirinden arınıyordu.
Arındıkça gönül huzur buluyor,
Huzura erdikçe
İrademiz O’na teslim oluyordu.

Teslimiyet hâlinde eriyip
Havaya karışıyorduk bir müddet sonra...

Yükselen biz miydik yoksa bizden geriye kalan mıydı?
Birbirimize baktık,
Gözlerimiz bulutlanmış.
Suphanallah,
Hani nerede az önce baktığımız o kapanan hava?
Ve biz neredeyiz?

Yeryüzüne,
Yeryüzüne bakıyorduk bu kez
Az önce orada değil miydik...

Hayret ile bir ilham daha geliyor:
“Ol!” diyor, yağmur oluyor,
Düşüyoruz bildiğimiz tüm gözlerden usul usul.
...
Saf,
Saydam bir halde
Birbirimize
Eş,
Kardeş,
Yâren oluyoruz yol boyunca...

Ve işte kavuşma anı:
Susuzluktan dudakları çatlamış,
Bizi kucağına açan toprak ile
Haşır naşir olma zamanı…

İçinde bulunduğumuz
Coşku,
Alıp bizi götürürken bizden,
Bir sele dönüşüyoruz.
Önümüze ne çıkarsa, katıyoruz o selimize.
Aka aka yolumuzu buluyor,
Nehre karışıyoruz.
Nehir bizde,
Biz nehirdeyiz,
Biz nehiriz...

Durur muyuz?
Bir kere yol almışız.
Dövüyordu dalgalar, kıskanırcasına...
Dayanıyorduk yine de,
Sabır ile, sükûnet ile….

Gelgitler arasında
Bir halicin içinde,
Hem tatlı,
Hem acıyız.
Bir yanımız engin denize,
Diğer yanımız geldiğimiz yere dönük…


Anlıyoruz artık:
Engin denizlere varmaksa gayemiz,
Daha uzundu yolumuz...
Ve yine anlıyoruz:
Bir yağmur damlasının süregelen akıbetini...