Saygıdeğer Peri Feride Özbilge Hanım merhaba.

Bu yazınız –daha doğrusu bu şiirsel anlatınız, bu destansı iç dökümünüz, bu aşk ve direniş ilmekli manifestonuz– sadece bir hikâye değil; hem bir ağıt, hem bir yemin, hem de bir türkü gibidir.

Peri Feride Özbilge, “Bir elimizde aşk, bir elimizde devrim” diyerek aşkı sadece duygusal bir mesele olmaktan çıkarıp bir tutum, bir direnme biçimi, bir ideolojik bağlılık haline getiriyor.

Ayak sesleriyle başlayan metin, kelimenin tam anlamıyla kalbin ritmini, adım adım yürüyen bir halkın marşına dönüştürüyor.

Kayıp bir sevdanın yasını tutarken bile kendini tekrar üretmeyi bilen bir aşktan söz ediyor:

Bu aşk, sevgilinin yüzünü unutmuş olabilir ama onun fikrini, onun yürüyüşünü, onun kararlılığını her 1 Mayıs sabahı yeniden doğuruyor.

“Sen bir afiş gibi kalbime asıldın” dizesi, afişleri geçip kalplere yapışan bir inancı anlatıyor.

Bu metnin gücü, sadece hikâyesinde değil, dilindeki devrimci lirizmde saklı.

Her satırda bir karanfil var; bazen ezilen, bazen takılan, ama hep anlam yüklü.

Kadının hikâyesinde Baran ölmedi. Baran, aşkın simgesi oldu; her yarım simitte, her cebindeki karanfille dolaşan gençte, her sloganda, her duvar yazısında yeniden dirildi.

Ve ne güzeldir şu dua gibi dize:

“Sen gelince
Bayraklar daha dalgalı,
Sloganlar daha yüksek,
Ekmek daha sıcak olacak.
Biliyorum.”

Bu metin, Nazım Hikmet’in yüreğiyle, Gülten Akın’ın sesiyle, Didem Madak’ın kırılganlığıyla yazılmış gibi.

Ama en çok da kendi sesiyle: Peri Feride Özbilge’nin sesiyle yankılanıyor.

Yoruma içimden bir fıkra eklemek geldi. daha doğrusu fıkra ile yorumlamak geldi içimden
Dervişe sormuşlar:
“Sevda mı büyük, dava mı?”
Derviş demiş ki:
“İkisinin birbirine karışmadığı yerde ne sevda olur, ne dava. Aşksız dava zalimliktir; davasız aşk ise körlüktür.”
İşte bu yazı da o iki yüreği tek elde tutanların marşıdır.

Fıkranın arkasından Bir de dua ekleyelim. Çünkü dünya Sevgi ve dua üzerine kurulu.

“Ey kalplerin sahibine sığınıp yola çıkanlar… Sevgisiz bırakma bizi, devrimsiz de bırakma. İkisiz hiç bırakma. Çünkü sen hem aşkın adı, hem adaletin yurdusun.”
Aminnnnn

Delibal

Olagsnüstü bir şiir çok çok etkin bir yüreğin sesi yankılandı içimde.

Ekmek, gül ve aşkın yanına emeği, direnişi, devrimi ve seni ekliyorum çünkü aşk sensiz biraz keredir, gül aşksız pörsümüştür, ekmek emeksiz ve alınterisiz sıradandır çünkü alın teri ekmeğe kazıktır.

Bu vesile ile emek ve işçi bayramını tebrik ediyor şiirinizi içimde çoğalarak kutluyorum.

Yüreğinize sağlık

Balkona çıkıp saçlarını savurmak,
Belki de bir yana kaçmak demekti senin için.
Ama ben, yazın sıcaklığını hep başka türlü hissettim.
Duygusuz bir kargaşa içinde,
Her kelime kendi yolunda.

İlk dizede kaldı aklım,
Bütün o sloganlardan bağımsız bir sevda vardı.
Ekmek, gül ve aşk diyen bir sevdanın,
Yeniden anlam bulması gerekirdi belki,
Ama nerede o sessiz kalmış sokaklar?

İnançla sulanan bir karanfil,
Belki de aşkın en güzel halini taşır,
Ama seninle, sadece “bugün” değil,
Her gün, her an savrulacak bir rüzgar aradım,
Ve bir sabah, kim bilir,
Bir başka meydanda seni bir çiçek gibi bulurum.