Ayrılıktan yalnızlığa çevrilip
Bir başıma yürümekten yoruldum
Mazideki kırık saldan devrilip
Anılarda dalgalanıp duruldum

Şu başıma gelenlere şaşınca
Kederleri yüke katıp taşınca
Çalakalem yazıp haddi aşınca
Cahillerin sayhasına karıldım

Dil dökerken dinlemeyi bilmeyen
Acıları sabır ile bölmeyen
Akan yaşı merhametle silmeyen
Vicdansızın ellerinde vuruldum

Ardını görmeyen göze sormadım
Beyaza dönmeyen yüze sormadım
Mayası bozulmuş öze sormadım
İncelmeden kopan yerden kırıldım

Hayal miydi gökyüzünde bulutlar?
Özgürlüğe kanat çırpan umutlar
Duyulmayan çığlıklarda sükûtlar
Huzur ile bakan göze sarıldım

Düşüncenin kuyusuna dalınca
Gülen yüzü ufuklara salınca
Bu dünyada mutluluğu bulunca
Zaman mekan sarmalıyla kuruldum

Neden diye soranlardan bıktım da
Badireden ölmeyip sağ çıktım da
Zalimleri affederek yıktım da
Şu dermansız dertlerime darıldım

30.04.2025
Kudret Merttürk-Berlin