Gitdiğin gün, bu hayat bitdi sandım.
Bir düşün, üç gün eve ekmek almadım.
İnan bana, perdeyi bile açmadım.
Açlık canıma tak edince anladım,
Ölmedim, ölmedim ben hâlâ hayattayım.

Kalktım, önce susuzluktan boynu bükülen,
Çiçeklerimi suladım.
Sonra gittim bakkaldan ekmek aldım.
Gelirken komşulara rastladım,
Hemen sorgu sual tabiki,
Üç gündür perdelerin açılmadı komşu hayırdır,
Hasta mıydın.

Malûm havalar soğudu, dikkat etmedim
Grip oldum dedim.
Ayrılığın yasın’dayım demeye utandım belkide,
Ne bileyim, öyle işte utandım.

Eve geldim çay demlenirken bende,
Menemen yaptım.
Radyodan birde şarkı açtım.
Cengiz baba söyledi,
Ben hıçkıra hıçkıra, ağladım.
Göz yaşlarımı da, soğan’dan sandım.

İki kişilik birde masa hazırladım.
Bir çay sana, bir çay da kendime kattım.
Komik değil mi, oturdum iki saat seni sana
Anlattım.
Boyunu, posunu, kaşını gözünü ne bileyim,
Öyle işte.

Çok geçmeden hatırladım,
Giderken, dudaklarından dökülen,
O son sözünü.
Kendine iyi bak lütfen, ben artık hayatında,
Yokum gidiyorum dediğini.

Sessizlik çöktü bir anda Cengiz Baba sustu,
Ben doydum, çay bitti, ve sen gittin.
Ben yine sensiz kaldım.
Bu gün oturdum takvimden kopardığım,
Yaprakları saydım.
Sen gideli tam, üç ay, yedi gün olmuş.
Ben hâlâ, yokluğuna alışamadım.

....... Meryem Keskin.....
........01.05.2023.......