Uzun zamandır yürüyordu, kadın artık,
İyice yorulmuştu.
Ayaklarındakin den daha ağırdı,
Yüreğindeki yorgunluk, durdu ve,

Etrafına şöyle bir baktı.

Boş bir bank ilişti bakışlarına.

İlerledi ve yorgun bedenini usulca,

Bırakıverdi boş bankın üzerine.

Hava soğuk, gökyüzü bulutlu,

Deniz hırçın ve dalgalıydı öfke kusuyordu,

Sanki kıyılara, ama yinede bu soğuk,

Havaya aldırmadı kadın.

Dalga sesleri huzur veriyordu ona.

Adam: uzun zamandır yalnızdı,
Çok darbeler yemişti sevdiklerinden.
Ama yinede hiç umudunu kesmemişti,
Sevmekten… sevilmekten.
İnancını yitirmemişti biliyordu kalbinin,
Diğer yarısı onu bulacaktı,
Ve toparlayacaktı darmadağın olmuş,
Hayatını.
Etrafına şöyle bir baktı, ilerdeki bankta,
Oturan kadın dikkatini çekti.
Kumral bukleli saçları dans edercesine,
Uçuşuyordu rüzgarda.
Adımlarını hızlandırdı yaklaştı kadına.
Mevsimlik beyaz pardesü vardı üzerinde.
Boynuna bağladığı turkuaz şal,
Pembemsi kadife tenine çok yakışmıştı.
Denizi seyrediyor ama sanki yoktu orda,
Uzaklardaydı ruhu.
Gözleri yağmur yüklü bulutlar gibiydi,
Bir dokunsan tufan kopacak sanki.
Derin bir nefes aldı ve,
Merhaba boş mu oturabilir miyim?
Diye sordu usulca.

Kadın :başını kaldırdı, tepeden tırnağa,

Şöyle bir süzdü adamı.
Üzerinde gri bir pardösü, boynunda,
Siyah bir fular, kalın cam gözlükleri,
Yaklaşık atmış yaşlarında bir beyfendi,
Vardı karşısında.
Bir süre baktı ve sonra başını öne eğdi,

Olur dercesine.

Merhaba, adım selim rahatsız etmedim umarım diye,söze başladı adam.

Bir süredir sizi seyrediyorum, gözlerinizde,
Derin bir keder var sanki.
Yada bir fırtınanın içinde kaybolmuş gibi,
Bir hal sezinliyorum.

Çok mu yaktılar canınızı merak ediyorum,
Diye sordu?
Ve devam etti adınızı bahşeder misiniz,
Efendim dedi?

Kadın: öfkeli ve şaşkın bakışlarını dikti,
Adama, gözlerinde şimşekler çaktı
Bir anda.
Hayırdır bayım neden soruyorsunuz,
Merhem mi olacaksınız, yoksa yaralarıma,
Diye çıkıştı.
Öfke dolu azarlayan bir ses tonuyla.

Adam: beni yanlış anladınız sadece,
Dertleşmek istedim belki sizede iyi gelir,
Diye düşündüm.
Eğer incittiysem sizi çok özür dilerim dedi.
Ve devam etti.
Belki derdinize deva olamam ama,
Dinlerim incitmeden sararım ruhunuzu,
Dedi şefkatle.

Yorgun ve buğulu gözlerle baktı kadın.

Derin bir nefes aldı sonra, öfkesi azda olsa
Dinmişti sanki.
Adamın bu nazik beyfendi tavrı karşısında.
Adım Gülcihan memnun oldum dedi,

Ve ekledi, bayım görünüşüme bakıpta,
Aldanma, yaralarım derin saramazsın,
Öyle bir bakışta.

Bu enkazdan bir saray olmaz artık,
Ruhum akşam saati yorgunluğunda.

Boşuna uğraşma var git yoluna,

Diye cevap verdi adama.

Tebessümle dinledi adam kadını,
Hiç sözünü kesmedi.
Gözü yanaklarından dudak kıvrımına,
Doğru süzülen o iki damlaya takıldı.
Silmek istesede cesaret edemedi.
Bir iç çekişle başladı söze adam.

Ellerini bırakırsan avuçlarıma,

Yüreğin huzur bulur, bakışlarımın,

Sıcaklığında diye cevap verdi kadına.

Ve devam etti sonra.
Sen bana ben sana, derman oluruz,

Yaralarımızı sararız ömrümüz oldukça,

Dedi ve, numarasını yazdı bir kağıda,

Uzattı kadına.

Kadın bir süre baktı, adamın elindeki,

Kağıda.
Sonra çekinerek, aldı attı çantasına.
Hiç konuşmuyordu kelimeler sanki,
Kaybolmuştu bir anda.
Bu sessizliği bir çiçekçi kadının sözleri,
Bozdu, tazedir çiçeklerim abe alasın,
Sevdiğine bir çiçek hoş edesin gönlünü:
Oturduğu yerden kalktı kadın usulca,
Başıyla selamladı adamı,

Yürüdü bir süre sonra gözden kayboldu.

Adam: kalbini okşayan kadının ardından,

Baktı… baktı.

Ve sonra derin bir nefes aldı.

Gülümseyerek, ruh eşimi buldum,

Buldum dedi sonunda.
Cesur ve romantik adam,

Aşık olmuştu yorgun kadına.

Yüreğini bıraktı o Deniz’in kenarına.

Kalktı yürüdü heyecanlı ve mutlu adımlarla
Yürüdü bilmediği bir sona.

……Meryem Keskin…..
……05.02.2023………