NEDEN

“Neden?” Diyerek fısıldadı.
O kadar sessiz fısıldadı ki,
Kendisi bile duyamamıştı.
Cılız sesi ağzının içinde kayboldu.

Çenesi titremeye, başladığında
Kalbinin, üzerine batan şeyi,
Geri çekmek ister gibi.
Elini oraya attı,
Ama çekemiyordu.
Nasıl çekeceğini bilmiyordu ki...

Olduğu yerde boş yere
Debeleniyordu sadece.
Resmen acıyı seviyordu.
Beni görmek bu kadar mı zordu.?

Çok önceden bitirdiği çizimle
Konuşuyordu, genç kız için,
Sıradan çizim değildi, onun
Kalbinin resmini çizmişti..
Yanaklarında parmak uçlarını,
sevgiyle gerdirerek
Çizmişti, kendini berbat hissetti..

İki yıl önce tanımıştı onu
Kalbinin deli gibi büyüttüğü
Bu aşkı yaşayalı, onu seveli,
Heves olamazdı
değil mi,
Olsa çoktan geçerdi,
Adamın yeşil gözlerine mühürlenmişti,
Yüreği onun yüreğinde tutuklu kalmıştı.
Ne kadar çok” neden” vardı sevecek

(Cangülüm) saat. 20:47 tarih. 28/04 /25
Nebahat Kılakay