Aklıma geldikçe bir şeyler karalıyorum
Hakikatin penceresini aralıyorum

Beni bu hale getirenler utansın
Bin dereden su getirenler utansın

Günlerden Salı, aylardan Ekim
Ben yine yalnızım, yine tekim

Ne yapsalar ne etseler nafile
Yola çıktı artık, dönmez kafile

Bazen sayfalarca söz yazarsın
Bazen de kısa ve öz yazarsın

Girdim ben bu yola çıkmak ne mümkün
Yazılan yazıldı, yıkmak ne mümkün

En büyük riski doğarken almışım
Derin dehlizlere sonra dalmışım

Bilir elbet işini yüce yaradan
Ey insan, yeter ki sen çekil aradan!

Olursa bir yerde bir şeye rağbet
Kaçınılmaz olur, o vakit rekabet

Ar duygusu ıyidir, biraz utan
Bunun için yoktur elinden tutan

Bize uzak olan yakın tarihimiz
Bizden uzak olsun makus talihimiz

Var iken bilinmez asıl kıymetin
Olmayınca anlaşılır heybetin

Önce kendine bir hedef belirle
Sonra da o doğrultuda ilerle

Kalemimi elime alıyorum
Hayatımı kaleme alıyorum

Yaşanan hayattan besleniyorum
Yaşayan insana sesleniyorum

Geçmişi hasretle anıyorum anacağım
O güzel günlerin özlemiyle yanacağım

Benim şiirlerimin hepsi güzeldir
Çünkü hepsi bana ait ve özeldir

Allaha uyarsan olursun yüce
Şeytana uyarsan kalırsın cüce

Saygı gösteren saygınlık kazanır
Zamanla saygı yaygınlık kazanır

İşte hakikat dediğim olgu tam da buydu
Yeri geldi, şimdi bunu cümle alem duydu

Ben bu sahneleri daha önce görmüştüm
Ondan insanlarla arama duvar örmüştüm

Yeni kitabım şekilleniyor yavaş yavaş
Bitmeyecek anlaşılan bu kavga bu savaş

İster şiir deyin buna, ister yazı
Kimse bilemez ruhumdaki enkazı

Görmeniz için daha ne yapması lazım
Bugüne kadar üç kitap çıkaran harun

Harun KARAGÜLMEZ
İkamet, Tekirdağ
Memleket, Tokat
İstikamet, Hakikat