istanbul vapurları.
benim kisi eminönü’nden başlar sürer bir ömür tafrası
istanbul vapurları,
dalgaların başı gibi,karmaşıklaştırır taşıyanları.
belki özlediğin biri vardı,
bir okul önünde,
belki çok sevmiştin,
günün birinde.
içeriden bir sıcak çay,
dıaşrısı efkar-ı melankoni
çok bekletme beni,
tabi görebilirsem seni...
yani herkesin çok sevdiği,
ve oyuna getirildiği,
ilki olmak şartıyla,
ilk aşık olduğu,
bir kez onu göreyim diye,
bitsede bu hikaye,
bitmesin diye içimde,
tazelenmek suretiyle yaram,
’onun aşkı’ olsada ruhuma haram,
haram olsun bana tanrım tüm dünyam...
seviyorum işte bu aşk-ı yükle seni,
bedenim ruhum paramparça,
hala merak ederim,hala,
geceleri hayallerim,
gündüzleri susulurum,
istanbul vapurları,
benim tek umudum
bir zamanlar umudum.
şimdi ise binerken,
acıklı gururlu bir zaman makinesi
istanbul vapurları bir kıtadan bir kıtaya