Yetersizmiş aşk,
Şairler yanlış aksettirmiş,
Yaşarken değil de,
Yitip gidince sevdalar güçlenirmiş.

Bir el tutarmış iki yakanı,
Tuttukça boğarmış tüm imkânlarını,
Yarına dair umutlarını,
Bir pençeyle aniden, kesip gidermiş.

Boşa beklemiş içimde zaman,
Son bahar yaprağı, kurumuş hazan
Ah Allah’ım bu kesikler, kanıyla sızan,
Çok güleni olurmuş, aşk yoldaşlarının



Tekinsizmiş aşk,
Fotoğrafı yokmuş,
Ha geldi geliyor,
Beklemek yersiz,
Özlemek pahalı,
Dokunmak bedava,
Yanması çok kurakmış, aşk!

Şairler yalan söylemiş,
Kâğıtlar da yazılır bir çeşit kandırmacaymış,
Oyalanmak için bir nefes,
Ağlamak için,
En güzel kaplıcaymış…

Herkes birbirine yalan söylermiş,
Babaanne kız torununa,
Ağabeyler kardaşına,
Arkadaşlar arkadaşına,
Evliler o güne, hazırlık yapanlara…

Birileri beni,
Fena sersemletmiş,
Ve onlar oldukça,
Aşk her zaman,
Mecnunda keskin bir yara,
Leyla’da bir kölelik,
Aslı ile keremde, delilik!
Tüm gerçek sevenlerde
Bir gurbetlik, suskunluk, boğazı kuruluk.
Dut yemiş bülbül gibi,
Ne umduk ne bulduk!

Birileri bize yalan söylemiş…
Aşk gerçekte intihar etmeye,
En garanti köprüymüş!
Aşk!
-Zararsız iki-

Düşerler onlar düşerler,
Yar diye kanatlanır,
Gökte yalnız yaşarlar,
Mavidir tenleri,
Siyahtır kararlı gözleri,
Düşerler hicrana,
Petrol karasına batışır,
Yine de mezarım demezler.

Çünkü gök mavidir,
Çağırır onları semaya baktıkça,
Semada hile olmaz,
Çok uzağındadır insan ırkının,
Yalanın, dolanın, hilenin…

Onlar semaya baktıkça,
Yaz güneşi parıldar kanatlarında,
Can verir paslanmış kemiklerine,
Allah! Deyip göğsünü yükseltirken,
Ben bu aşktan geçtim,
Sende bir mekân mı seçtim?
-Dercesine HAYKIRIRR!
Ve daha fazla rahmetin yok mu cananım,
Ver verebildiğin kadar
Evvelki yaralarımızı saralım
Şimdiye ve yarına,
tek yastıkta..............baki kalalım!
Çünkü ben tüm tasarımsal aşklarımda,
Hayal kırıklığına uğradım.....