Sokak köşesinde,durur öylece,
Boş bir kutu gibi, çöp tenekesi,
Ömür maşasında,kalır böylece,
Sanki kötü gibi,çöp tenekesi…

Ne bulduysak attık,onun içine,
Sinirlendik bastık,tekme kıçına,
Garip mesken oldu,sokak piçine,
Bahtın pek karadır,çöp tenekesi…

Özendim Ayşe’ye, şiiri yazdım,
Hayata ahımı,gönlüme kazdım,
Çöp tenekesine,bahtımı çizdim,
Beni al içine,çöp tenekesi…

Et, balık ve kemik,yemek artığı,
Karpuz kabukları,kumaş yırtığı,
Başında nöbette,sokak sürtüğü,
Ne vefalısın sen,çöp tenekesi…

Çöp atmayasınız,sekizden önce,
Köpek ve kediler seni görünce,
Dayanmaz dağıtır,elden gelince,
Ne pislik yayarsın,çöp tenekesi…

Çöplerini sevip biriktirenler,
Çöp evde yaşayıp,ömür sürenler,
Tifo,dizanteri,kapıp ölenler,
Sana pek muhtaçtır, çöp tenekesi…

Günlüğümü attım,on beş yaşında,
Mektupları kattım,yirmi başında,
Ömrümün hem yazı,hem de kışında,
Anılarım gömdüm, çöp tenekesi…

Çöp tüm erkeklerin,aslen kanında,
Giyimde,kuşamda,ruh u canında,
Saat üç suları,gece anında,
Konteynere gider,çöp tenekesi…

Ulan belediye,bizi germesen,
Kalbi hüzne boğup,gönlü dermesen,
Rabbim çöpçülere zeval vermesen,
Öyle kıymetlisin, çöp tenekesi…

İlham kaynağımsın,Can! Ayşe Yayman,
Çöp kokulu bu şi’r,olsun armağan,
Bekliyorum senden,güzel bir ŞAMDAN
Bak miadın doldu,çöp tenekesi…


Sevgili bluecoulda en içten sevgilerimle...
seni seviyorum mavi düşleriyle gülümseyen güzel kadın...
not: şiiri tamamen amatörce yazdım...ama bi anda böyle çıktı...sonra belki düzenlerim tekrar..başarısız yerlerinin farkındayım...sevgiler


(A-Y)