Geldik yol yorgunu, yolda yorulduk
Yoğrulduğumuz yer ateşin üstünde bir yuvarlak ocak değil ateşin kendisiymiş
Ateş etmek istemiş bize ateş
Har içinde biten gonca güle minnet dediğimiz an, isi vurur göğsümüzün duvarına heryer toz duman
İçimize geçmişin kah(vp)elerini içtiğimiz anda, geçmişteyken an, bırakmalıydık
Ama daha geçmişinden gelen har’ından azmış ismi anılmazlar
Unuttuğum her an
Tam zamanında her an
Ve son atış zamanı o an
Kısacası birikmiş bu anlar
Geçmiş, An , ve Geliyor ya işte her An
Burada tesadüfe yer yok ahh odun başım dediğin her an
Geçmişte gelsin dediysen o an
Tesadüfe yer yok
Hayatın ipliklerini örmüşler senin için an, an
Bir bakmışsın kocaman olmuşsun
Fil misali zincirler olmuş büyüyünce iplik
Ezelden zincire vurulmuş iplik
Muhtaçtır har içinde gonca güle savursun ve yaksın bütün bağları
Yoksa çıkışı yoktur bu aklımın duvarları