ARTIK

Emmi, dayı bir arada yaşardık
Bacı gardaşını görmüyor artık
Bir birimizin derdine koşardık
Kimse kimsenin hatırını sormuyor artık

Duvarlar kerpiç, damları ise çorak
Evin ortasında dururdu direk
Sobada pişerdi çay ile çörek
Kimse fakiri görmüyor artık

Kimimiz koyun kimimiz dana güderdik
Tuz, çay bitse komşuya giderdik
İki gün görmesek merak ederdik
Şimdi kimseden haberimiz yok artık

Değişti insanlar muhabbet bitti
Tarla tapan , tavuk cücük bitti
Evlen kız oğlqn şehire gitti
Gayrı köyde kimse durmuyor artık.


He hatır kalmış nede gönül.
Yok akıl kuru sevda peşinde ömür
Evler kaloriferli yok odun kömür
Kimse soba yakmıyor artık.

Emek yok, ekmek için çabada
Tarla ekip teeleyen yok obada
Çay demlenmez olmuş sobada.
Bir bardak çay vermiyor artık.

Garip Şenol derki düzen değişmiş.
Sevgi saygı gayrı tükenmiş.
Kime sorsan çok bilmiş.
Herkes muallim olmuş artık