bir kuruş ne kadar ederdi?
cebi süslemezdi belki
lakin bir kuruşluk cep diye
anılır giderdi pantolondan
şimdilerde şair şiirlerini bedava dağıtıyor
bu devirde gördüğüm tüm şiirler bedava
tek başına kitabın ağzını açsan ya da
herkes sigara paketi açarken
sen aç yatsan
çünkü açlık bizim gibi vatanlarda bedava
soluk almak, soluklanmak
düşünmek, doymak,
büyümek, nefsi hizaya sokmak
hepsi parayla

şakır şakır sesleniyor patron
“adi herif, işe yaramaz, beceriksiz” demek için fırsat kolluyor
niye biliyor musun?
yazarsın diye
eğer birisi yazıyorsa orada hasımlar birikir
oysa sanatçı bu zamanda
memurluk takısını takacak
yahut cebi dolgun bir şirkette divana duracak
sanat bizde bedava
sanat adamına saygı her ne kadar yoksa
galiba bedavaya ölmek isteriz
bedavadan sanatçı olduğumuza bakılırsa
bedavan ölmeye aday geberenleriz