Vakti geldi iniş yaptı dünyaya.
Günler ay’a ,aylar yıla evrildi.
Kök salıp toprağa, tutunduydu ya,
Bir muhalif rüzgâr esti devrildi.

Adınla seslenirler kulağına.
Ezan ile kamet ile ünlendin.
Abdullah dediler göbek adına.
Uzun sandın, kısacık gölgelendin.

Başlangıçta dokuz aylık toy idin.
Her gün gelişip serpildin anbean.
On iki ay periyodik büyüdün.
Ebeveyn daim yaptı antrenman.

Türlü isimlerle çıktın sahneye.
Kader sana senaryoyla rol biçti.
İlerlemek için vardın antreye.
Arpa boyu kısalıkta yol bitti.

Ruh çıkanda seslendiler ’Abdullah!.’
Ayrılık vaktinin zamanı geldi!..
Senin ömrün bunca var etmiş Allah.
Günler çabuk geçti, birden tükendi.

Çıkınına dünyalığın sığmadı.
Kazan, kazan ne götürdün Abdullah ?
Battı güneş bir daha da doğmadı.
İmanın sağlamsa kurtarır Allah.

Kabirde yoldaş, okudunsa Kur’an.
Sağ cenahta açılacak pencere.
Namazın kıldıysan melektir duran.
Cennet vadediyor olmaz cendere.

Berzah aleminde molayı verdin.
Artık bundan sonra mahşer tek derdin.
İmanın sağlamsa ödülün gördün.
Amel defterin sağında Abdullah!..


Emine Balı Oğuz