Münafık bir top bez içre hapis gözleri âmâ.
Kimi sarık,kimi cilbab, kimi fes der tutuşur.
Ne zaman ki yola revan olup meşale yaktık,
Gâh seccade üzerinden,gâh türbanla atışır.

Erkek-bayan fark etmiyor, peçe gözlere perde.
İmanı da zayıflamış, cesaretleri yerde.
Düştüğü aynı kuyuya defalarca düşer de.
Kurtuluşunu unutur siyonizme yapışır.

Ahlar -oflar ezilene, aklını başa almaz.
Düşünmüyor dünyalıktan, kendine bir şey kalmaz.
Kaybedilen erdem ile namustur yeri dolmaz.
İmanı mal-ile para, şirk’e düşer tutuşur.

Belden aşağı düşünür, şalvar,tulum,haşama.
İlme ayak uyduramaz, tutunamaz yaşama.
Çekmek ile baş edilmez, çıkar minder dışına.
Her attığı çalım boşa, ker misali tepişir.

Hem kendisi yanar bizzat, hem özbeöz kardeşi.
Kim tutar kaldırır yerden, böyle aymaz kalleşi.
Uslu geçer kıt aklıyla ,kapışırken beleşi.
Say’ı bırakır şeytanın perçemine yapışır.


Emine Balı Oğuz