ÇAYCI

Selâm dedim çaycı, neden susarsın
Üstüme sükûtu, kahrı, kusarsın

Ellerin konuşur, yüzün konuşur
Gözlerinde donan sözün konuşur

Görürüm çehrende olup biteni
Görürüm buruşup sarkılmış teni

İçindeki magma fokurdar lakin
Dışın patlamamış dağ kadar sakin

Bırak ta patlasın kaynayan o yer
Bırak ta püskürsün; bu susku, yeter

Bırak ta lavları sel olup aksın
Bırak ta gönlünün şehrini yaksın

Bırak ta kül etsin marazımızı
Bırak ta savrulsun, bu bitmez sızı

Anlamazsın beni, ah be çaycı ah
Aynamda tutuştum, daha bu sabah

Efkârım kapattı desem göğümü
Çözebilirmisin? bu kör düğümü

Neyin bedeliydi, bu ağır Cürüm
Hayaller marazlı, umut kütürüm

Kırıldı be çaycı içimde ki fay
Yıkıldı be çaycı bu billur saray

Kendime yetmedi, kendi ikazım
Yıkıldım be çaycı, şimdi enkazım

Demliği tam doldur, nihan özünde
Bırak ta kaynasın yürek közünde

Acına kahrına, tüm öfkeni kat
Küçücük bir tutam özlemini at

Demlenmeye bırak, biraz demlensin
Mazinin turtusu çöküp gemlensin

İçelim be çaycı, acı çayını
Sunalım geceye, kendi payını

Bırak ta çayınla şenlensin gece
Bırak ta çözülsün gam hece hece

Bırakta horuzlar yırtsın şafağı
Bırak ta köpekler çeksin son ağı

Yıllarca beklerken, gelmez yarını
Patlattık hayatın şahdamarını

Bırak ta bu sohbet sarksın safağa
Zaten enkazımız kalkmaz ayağa