Bülbül oldum gül dalına kondum da
Ben ona bir türlü yaranamadım
Aşkının uğruna ömür sundum da
Ben sana bir türlü yaranamadım

Aşıksın dediler coştukça coştum
Uysal ol dediler kendimi aştım
Koyun oldum kaval sesine koştum
Çobana bir türlü yaranamadım

İlk önce cansuyu olsa da adım
Can katmaktı kuru dala muradım
Yağmur oldum toprağını suladım
Fidana bir türlü yaranamadım

İşçi oldum gece gündüz çalıştım
Ekmeğimi dostlarımla bölüştüm
Az parayla çalışmaya alıştım
Patrona bir türlü yaranamadım

Bir kez “Siz kimsiniz?” diye sordum da
Beni dışladılar kendi yurdumda
En taş kalpli ile dostluk kurdumda
Cihana bir türlü yaranamadım

Vatana kendimi feda etsem de
Düşmana haine seda etsem de
Ata’ya sözümü eda etsem de
Divana bir türlü yaranamadım

Coşari ne kadar söylersen söyle
Belli ki dünyanın düzeni böyle
Yüreğim insani durunca öyle
Şeytana bir türlü yaranamadım.

09.04.2025/Samsun

İbrahim COŞAR