BİR DEVRİN ANATOMİSİ

Arkadaş! Bir devir ki, enkaz gelmiş önüne,
Issız kalenin yası, çökmüş şimdi gönlüne.

Ufuklar paslı, gözler sisli, umutlar yitik,
Körelmiş hep vicdanlar, kalpler nefretle bitik…

Sokaklar kin kusmakta, her yerde sinsi pusu,
Bir yanda sefalet var, bir yanda sahte us’u…

Kalem susmuş söz yetim, irfan ayak altında,
İnanç perişan olmuş, küfür gönül tahtında.

Her yürekte bir korku, her sözde bin bir hesap,
Zihinde zincirler var, dilde hep laf-ı güzap.

Ey gönül, bu vicdanlar, seni bekler gel artık!
Omzunda ki yükleri, geç te olsa sal artık.

Sözün rehber olurken, gözlerin ışık dolsun,
Bastığın bu topraklar, yeniden seni bulsun!

Yık gaflet duvarını, bu karanlıklar bitsin,
Bir kıvılcım yeterdi, zulmün dumanı gitsin.

Yine dirilsin mertlik, dürüstlüğü kuşan gel,
Ey milletin umudu, tarihini sırtlan gel.

Dururken dağ gibi ol, yürüyünce okyanus,
Her yaraya merhem ol, yak karanlığa fanus!

Arkadaş! Vakit tamam, sarsılsın artık fesat,
Seninle yeşermekte, bu toprakta her hasat!

...andelip...