Uzun soluklu bir öyküye benziyor
Giderek ortaklaşan hayat paydası
Vefasızlıktan ömürler çöle dönüyor
Niçin diye sorarlar ya, hayat kavgası...

Bedenlerin yok önemi; kimi cılız, kimi iri
Varsa duygular var, gerisi hep teferruat
Kimlerde yok ki yarına, beslemesin bir murat
Hep kalmasın içimizde hislerden bir demet
Bir anlam kazansın yaşam, nefes alırken âleni.

Nelerdi o geçenler, hey gidi günler hey
Caka satan, haraç kesen, ne ağa ne de kaldı bey
Dipdiri durur güzellik bizde, ebeden diri kalacak
Sen de ek sevgiden tohum, büyüyüp fidan olacak
Ayaz vursa esse de yel, onlar bizsiz yaşayacak.

Üstünde gezdiğin toprak, kılmasın seni kibirli
Nihayet biter de ömür, bekliyor ecel herkesi
Kalırsa bir iz bizden de, değer katar ötelere
Pabuç bırakma hadsize, bir sınayan vardı seni.

İyi, doğru, güzellikle bahar gibi açmalı güne
Kardaki saf beyazlığı, mihenk etmelidir öze
Samimiyet büyük nimet, onla doğar nice rahmet
Varsa bir işte esenlik, azcık da olsun zahmet.

Ben denilen ne de derin, demişler benden de öte
Dünkü sen değilsin artık, dön yönünü yeni güne
Taşı daima ileri, değerce artsın yaşamlar
Var mı alkışa bir gerek, dinsin içte hezeyanlar.

Oğuzhan KÜLTE