Gri Duvar Saati

Gri bir duvarın tam ortasında,
zamanı saklayan, unutan, bazen hatırlatan
sessizce tik tak eden bir saat asılı.
Camı biraz puslu, akrep yorgun, yelkovan telaşlı,
saniye ibresi hayatı bölüp geçen ince bir bıçak gibi,
her dönüşünde bir anıyı kesip düşürüyor
odanın tozlu zemini üzerine

Ne sabahı hatırlıyor artık, ne akşamı bekliyor,
her saat aynı suskunlukta dönüyor dönebildiğince.
Salonda yankılanan çocuk kahkahaları zamanla silinmiş,
sadece duvardaki saatin mekanik kalbi atıyor şimdi
duyulmayan bir sabırla.

Bir vakitler telaşla bakılan,
Geç kaldım dedirten, Daha erken diye sevindiren o saat
şimdi sadece bakılmadan geçilen bir hatıra eşyası.
Ne bir anlamı var artık,
ne de bir bahanesi zamana dair

Odanın köşesindeki bitki bile eğilmiş ondan yana,
belki sohbet ediyorlar geceleri,
belki de birlikte susuyorlar uzun uzun
gece lambasının titrek ışığında.

Gri duvar, gri saat, gri düşünceler arasında
renksiz bir hayat gibi akıyor zaman.
İçinde ne bir müzik çalıyor, ne de bir film oynuyor
sadece geçmişin yorgun görüntüleri,
kararan göz kapaklarında,
yavaşça silinen bir rüya gibi
kayboluyor...