Beton kulelerin gölgesinde
Solgun bir hikâye anlatıyor zaman
Dün söylediğim şarkıları
Bugün unutan kalabalıklar var

Yıkılmış köprülerin hatırasında yürüyorum
Ayak izlerim silinirken ardımda
Kimse görmüyor
İnatla çatlayan duvarlarda
Açan çiçekleri

Modern zamanın dikenli tellerini
Delip geçen yağmur damlalarına inat
Bir masal anlatıyorum kendime
Tuğlaların arasında filizlenen
Her umut, her isyan için

Boğazıma tıkanan kelimeler var
Tarih yazılırken asfaltta
Boynu bükük lambalar altında
Bekliyorum, sokağın dilini öğrenmek için
Akrebin yelkovanla dansına inat

Metropolün çelik damarlarında
Hâlâ kan akıyor
Dijital rüyaların pazarlandığı meydanlarda
Avuçlarımda saklıyorum
Topraktan kopardığım son kokuyu

Direniyorum
Hafızasını yitiren şehre inat
Yıkıntıların arasında gülümseyen
Papatya inadıyla
Her sabah uyanıyorum

Turgay Kurtuluş