Ben kötü biri değilim,
kötülük bana öğretilmedi.
Ama iyiliğin karşılığı
hep susmaksa
bir yerden sonra sesin
çığlığa dönüşüyor.

Sen bilmezsin,
gecenin üçünde
gözlerini tavana dikip
kendinle kavga etmeyi.
Aynada kendine
yetmedi mi artık?
diye sormayı

Ben seni kalbime alırken
sen çoktan çıkış yolunu çizmişsin.
Gideceğini bile bile
kalmana razı oldum.
Bu saflık değil,
bu içimdeki merhametin
beni rezil edişi.

Şimdi beni anlatıyorlar
çok değişti" diyorlar,
bilmiyorlar
o değişen ben değilim,
ben hâlâ aynıyım
ama artık kimseye benzemiyorum.

Öfkemden korkma,
öfke geçer
Ama kırgınlık yerleşir,
sevdiğin yerden,
en çok oraya.

İnan,
bir kere sırtından vurulunca,
arkanı kollamayı öğreniyorsun.
Bir kere sevdiklerin giderse
gelenin kıymeti kalmıyor.

Kötü değilim
sadece artık iyi olmaya çalışmıyorum.
Yorgunum,
ve yorgun insanlar
kimseye umut olamaz.

Seninle olan her şeyin
üstünü çizdim.
Ama izler hâlâ orada,
bir yangının külleri gibi
söndü sanırsın,
ufak bir rüzgârda tekrar yanar...