GÜNCE

Rutin bir gün başlıyor hayatın kaçamaklarına.
Gün, ışığından süzülüyor,
Ruhunda, kaçamak bakışlar…

Dağınık cümlelerini toplarken sesten;
Bir maske takıyorsun benliğine.
Kapıyı ardına kadar kapatıp anlamsız yokuşlar sürüyorsun kendine.
Soruların ve cevapların çarpışıyor ruhunun izlemlerinde.
Bir sen varsın, bir de senden yankılanan sesler…

Yol boyunca ruhun ve bedenin karmaşadan geçiyor.
Yürüyorsun avuçlarında tuttuğun nefesle.
Aydınlık ve karanlık adımlar yeşeriyor izlerinde.
Bir de gölgeler birikiyor yüzündeki maskende.
Sıradan ruhların bakışı ilerliyor taşlarda
Ve senden bir parça koparıyor her bir adımın.

Bir koşu başlıyor, sonra kaçıyorsun kendinden.
Kaç nefes koşuyorsun ruhunun akışına?
Gün kapanmadan soluklanıyorsun yalnızlığının çeperlerinde,
Sular çarpıyor yüzüne ve rengine,
Rengine ve sesine…
Yabanileşen hücrelerinde boğuluyorsun.
Gece, gündüzünü kapatırken; Gökyüzünden çok şey eksiliyor.
Eksik ve yenik.

Seher Uslu
Edebiyatameftuun