0
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
239
Okunma
Bir akşamüstü güneşi,
Göğü kana bulamış gider, ardına bakmadan.
Üstümde beyaz gömlek, terden sırılsıklam.
Arsız bir tebessümle durur ruhum,
Bıkmış kirlilikten, tozdan, dumandan.
Anlamsız rüzgarlar çarpıyor sırtıma,
Cereyan yapıyor bir yerler...
Düşlerimdedir açık kalan pencere,
Başka yerden esemez bu keskin yel.
Yazılmamış sözcükler birikti heybemde,
Ağırlık yapıyor bitap zihnimde.
Ağzımda da tembel bir dil...
Söyle, nasıl dökeyim yerlere?
Toz kaçmış nemli, yorgun gözlere,
Aynalar bile yalan söylüyor yüzlere...
İçimde viranelik var yine, belli;
Keder yine alnımdan öpmüş beni!..
-Mehmet Kurt
5.0
100% (8)
