0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
89
Okunma
Yıl yetmiş üç, Şubat on yediydi,
Gönül gurbete yolcuydu, dildi.
Altında bir umut, üstü gurbetle,
Berlin’di adı, soğuktu kış elle.
Daha on altıydı, gözler topraktı,
Ne dil vardı elde, ne de bir harfli.
Almanca bir dağdı, geçilmez gibi,
Ama yürek vardı, sevda gibiydi.
Kalemle tanıştı bir sabah vakti,
Bir defter buldu da şiirle aktı.
Dil bilmezdi ama şiiri anlardı,
İçinde volkandı, dizeler yandı.
Yalnızlık koynunda, gece arkadaştı,
Mektup yerine geçerdi her mısra.
O satırlar onun tek yoldaşıydı,
Bir vatan kurardı kağıtla, yazıyla.
Berlin Nisan 2025
Pevruzi Hasan
