1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
178
Okunma
Kapını çaldığım her gece
kendime çıkıyorum.
Sen yok, ses yok,
sadece yankın var içimde,
adımı bile senden duymaya hasret.
Bir zamanlar ellerinle çizdiğim
gelecek planlarım,
şimdi gözlerinde kaybolmuş bir geçmiş gibi.
Sana bakınca artık
ben bile beni tanımıyorum.
Anılar…
Birer diken gibi dolanıyor tenime.
Seninle gülmedik hiçbir günü
affedemiyorum kendime.
Ne zaman vazgeçmeye kalksam
bir bakışın geliyor aklıma,
o sessiz "gitme" hâlin
Ve kalıyorum.
Çıkmazda,
bildiğim halde kalıyorum.
Ben seni hâlâ seviyorum belki,
ama artık sevmek de
bir yol değil.
Sen çıkmazımsın,
dönemem,
gidecek yerim de yok...
5.0
100% (3)
Cevap Yaz