Adam var ki, el üstünde tutulur,
Duruşuyla, özü sözü tez bana,
Adam var ki, üç kuruşa satılır,
Kuruşuyla, karakteri hor bana.

Adam var ki, her adımda insancı,
Yarışıyla, enerjimde hız bana.
Adam var ki, ikrar bozar yalancı,
Berduşuyla, güven vermez sır bana.

Adam var ki, eseriyle uludur,
Güneşiyle, yolda ışık iz bana.
Adam var ki, boş avare suludur,
Sarhoşuyla, dümdüz yolda kör bana.

Adam var ki, muhabbettir duruşu,
Nakışıyla, içten gülen yüz bana.
Adam var ki, borç vermez bir kuruşu,
Beleşiyle, halin bilmez tor bana.

Adam var ki, insanlıkta bir sembol,
Yoldaşıyla, arşa çıkar öz bana.
Adam var ki, laf almaz dürtsek nodul,
Yanlışıyla, belleği kıt şer bana.

Adam var ki, hak yolunda kurbandır,
Bakışıyla, sahip çıkar göz bana.
Adam var ki, tuzak kuran şeytandır,
Baykuşuyla, ahlağı pis kir bana.

Adam var ki, DOĞANİ gibi Pir’dir,
Dervişiyle, erenlerdir haz bana,
Adam var ki, kabı renk vermez sırdır,
Kumaşıyla, HEPİSİ DE BİR bana.

28.04.2008
İsmail Doğan