Dediler

(*) Bazı kelimeler yöresel şiveyle yazılmıştır.

Derler bana köyde Kebab’ın oğlu,
Ebesinin şeker balı dediler.
İlyashacı Köyü benle ne mutlu,
Yetişen çınarın dalı dediler.

Lo taşı çevirdim damın üstünde,
Elle kar sıyırdım okul önünde,
Peşde tezek yaktık derslik içinde,
Okulun sevilen gülü dediler.

Hayat bir macera dolu anıyla,
Everdiler beni bibim kızıyla,
Kandırdı beni de iki yavruyla,
Besbelli halinden mutlu dediler.

Okuyup olcaktık mühendis mimar,
Evlilik hayatı vurdu bir şamar,
Ekmek yemek için oynadım kumar,
Akan göz yaşıma seli dediler.

Konstrüktör olarak harcandı yıllar,
Yapıldı fabrika binalar mallar,
Ne güzel dizilmiş köprüler yollar,
Çizdiğim çizgiye yolu dediler.

Yirmi iki sene balık besledim,
İçini kum bitki ile süsledim,
Sanki deniz doya doya izledim,
Akvaryumun inci dili dediler.

Boşuna kestiler beni üç kere,
Akıttılar kanım doldurur dere,
Gönlüm sorun etmez devede pire,
Sevgi hamuruyla dolu dediler.

Yanlışa taviz yok olmaz hayalcı,
Yok dünyada senin kadar kuralcı,
Yandı gazabına gelen yalancı,
Sanki bir boranın yeli dediler.

Türkü söylem dedim dili incitme,
Saz çalayım dedim teli incitme,
Şiir yazam dedim sözü incitme,
Kırk yaşında azan deli dediler.

Gülmenin sırrını sor DOĞANİ’den,
Hırslandım yaşım gün aldı elliden,
Üzmedim kimseyi özüm Veli’den,
Yaradan Allah’ın kulu dediler,

Ebe..............: Babanın annesi, babaanne
Kebap.........: Köy ve akraba çevresinde babama söylenen lakap,
Lo(Loğ) Taşı........: Kış aylarında, dam evlerin üstünde toprağı sıkıştırmak için çekilen silindir şeklindeki taş.
Peş.............: Odun, tezek gibi şeylerin yakıldığı fırına benzeyen soba.
Tezek..........: Yakacak olarak kullanılan kurutulmuş hayvan dışkısı.
Bibi.............: Babanın kız kardeşi.
Konstrüktör..: Büyük sanayi yapıları, çelik bina, fabrika, köprü...projelerini çizen, dizaynını yapan kişi.

14.12.2005
İsmail Doğan