6
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
322
Okunma

Hayat bazen üzerine çöker, umut kırıntıları bile kaybolur gibi olur. Ama gerçek kaybolmaz, sadece gölgenin ardına saklanır. İşte bu şiir, düşenleri ayağa kaldıran, gözleri kör eden seraplara karşı gerçeği gösteren bir çağrı…
"Kalk, Evlat!", hüzne kapılan, yolunu kaybeden herkese seslenen bir uyanış çığlığı. Korkma, yılma, pes etme! Çünkü her karanlık yolun sonunda bir ışık, her dikenin ardında bir gül vardır.
Bu dizelerde, acının içindeki anlamı, umudun gücünü ve insanın kendi kaderine hükmetme cesaretini bulacaksın. Yol senin, karar senin!
Neden hüzünlüsün evlat?
Neden kederlisin böyle?
Kadere isyanın niye?
Unutma! Kader seni yenmek için değil, güçlendirmek için var.
Bak! Bir bak çevrene.
Yalan rüzgârı sarmış bedenlere,
Bir serap götürüyor peşinden ölümlere.
Gerçeği görebilen, ancak aldanmayan gözlerdir.
Daha ne duruyorsun?
Kalk oturduğun yerden!
Be kalk! Kalk!
Çünkü düşen, sadece kalkmadığında kaybeder!
Takma kafana be evlat,
Kalmadıysa artık takat,
Ara!
Çünkü aramayan, asla bulamaz!
Ve bul nihayetinde.
Korkma dikeninden,
Dokun!
Çünkü acıyı bilmeyen, güzelliğini tadamaz!
Su ol,
Güneş ol,
Serin ol,
Solan güllerini yaşat!
5.0
100% (15)