Bıraktı annesinin kavrayan ellerini .
Babasını sollayıp daldı oyuncakçıya.
Ömürlük bir oyuncak süsler hayallerini.
Tüyü- gözleri kara, sarılır bir ayıya.

Türlü oyuncak durur, reyonda bir başına.
Küçük kızın bu ayı gitmiş mutlak hoşuna.
Ayağın kesmek ister yerden çaba boşuna.
Kulak küçük-kuyruk dik, sarılır ayıcığa.

Çok hızlısın küçük kız, aceleye getirme !..
Yaşa hayallerini ,tek celsede bitirme !..
Renkleri tuvalinde ,dene-karıştır ve kar !.
Bir düşün bu ayıcık, hayata nasıl bakar ?..

Zaman kısa da olsa, paylaşırsın zamanı.
Oyuncak deyip geçme, önemlidir her anı.
Sevgiyle temizlersin,parlar tüyleri-yanı.
Bir de isim takarsın yürüsün senle şanı.

Burnu dik mi, gözleri sevgi ile bakar mı?.
Kan olsa veranda da, su dökerek yıkar mı?
Olur olmaz şeylere yumruğunu sıkar mı?.
Sardığın bu ayıcık nasıl bakar hayata?..
Yaş erişince düşler evriliyor damat’a .


Emine Balı Oğuz