bir hayat düşü kurdum ki eksiksiz
gökte dolunay suretinde deniz
vaka ki yaşamaya geç kalmış olabiliriz
ben gitmedim sen de gelmedin say
ölümden döndüğümüz hastane odasında
üşümüş kalmış iki dudak arasında
kaybedilen sevgililer uyusun
duysun sesimizi iki cihan kuşları

parça parça etmişlerken tenimizi
kaç gece anadan evlattan candan ayrı
kim kaldı ki bize ağlayan silse terimizi
cananın gönlünden süre ilacımızı
bütün kaybettiklerimizden olsun hak razı
bize bizimle olanın yüzündeki nur yeter
bir çok karanlıktan Ay bile gelir de geçer
Tanrı senin de vebalini sorar Zakir

anlamazdan geliriz çoğuldur zaman
tekilin aklı da bundan çıkar
manası birdir dediğimiz dört kitabından
kimsesizlik çıkmaz Rabbimizin eminiz
yine de mekandan münezzehtir muhabbet
uzak olan yakından daha da sevgili olabilir
yakın olanın uzaktan habersiz bir kalbi
ölüm aniden gelir gideriz kim bilir

eksilenlerin ezilenlerin hatırına ruhumuzun
azmi elinden alınanlar kalır dönme dolaplarında
kırık kapılarımızın toprağa düşmüş pervazları
manasına bakar durur gökyüzünün tokmaklarında
vurur ha vurur döver boşluğu sinemizin ortasında
ayrılık boy verir aşkın derin sularında
kimi dinler kelamı kimi birleşip hüsranda
alnımıza vurulmuş bir mühür gibi her dua Hay Allah’ım