KUZEYİN OĞLU

Maçka’nın yükseğinde, bulutlarda bir konak,
Dağlar Volkan misali, sanırsın patlayacak,
Hırçın tabiatında, kalbi güzel bir uşak,
Girdi tüm gönüllere, sevgisi kucak kucak.

Güneş aynı ay aynı, gökyüzü hepimizin,
Esen rüzgar, yağmurlar ve dalgası denizin,
Aşk kokulu çiçekler, dilidir sevgimizin,
İnsan sevmek sevilmek, ışığı kalbimizin.

Kemençenin yayında, gitarında tellerde,
Kıvrak horonlarıyla, tutuştuğu ellerde,
Sevdadır türkülerde, isyandır şiirlerde,
Kuzeyin oğlu oldu, taht kurdu gönüllerde.

Vatan, bayrak, Atatürk, en büyük değeriydi,
Bordo mavi tutkusu, bir destanın rengiydi,
Karadeniz de esen, fırtınanın sesiydi,
Yaylada yol havası, çimenin yeşiliydi.

Göklere kartal gibi, yükseldi hiç inmedi,
Dik durdu eğilmedi, asla ödün vermedi,
Amacı insanlıktı, kötülük düşünmedi,
Kimsesizler kimsesi oldu kimse bilmedi.

Uzanır uyur gibi, ışıkların altında,
Kemençe çalmaz oldu, kalbi sustu anında,
Geri dönülmez yolda, sevenleri başında,
Yaş akar gözde sızı, acı bağırlarında.

Mimoza boynun büktü, sifinin rengi soldu,
Pedaliza uçamaz, dirvana ötmez oldu,
Feriğinin yüreği, figan, feryatla doldu,
Sonsuz ayrılış anı, zamansız onu buldu.

Maçka’nın dereleri hep hüzünlü akacak,
Çam ormanı o dağlar, ona selam duracak,
Yağmur yüklü dumanlar, ardından ağlayacak,
Bu toprağın insanı, onu unutmayacak.

DOĞUM YERİM GÜZEL MAÇKA’NIN
GÜZEL İNSANINA…

HAMİ TURAN
01.04.2025 ANKARA