Yine uykunun zindanındayım,
Karalığın kasveti zincir vurmuş kalbime,
Gözlerim zorla kapanıyor,
İsyan ederek uykusuzluğa,
Saniyeler buz tutmuş, öylesine katı,
Bir an geçiyorum kendimden,
Yarı kapalı gözler,
Ve akan zaman boyutsuz,
Biliyor musun tam kapanmıyorlar artık,
Hep beklediği biri var,
Ama o hiç gelmeyecek…

Saat tam da üç,
Her gece kurulmuş gibi,
Aniden açılıyor zifiri karanlığa gözlerim,
Kalbim sanki çıkacak yerinden,
Sesi duvardaki saatle yarışıyor,
Çırpınıyor bir kuş misali dakikalarca,
Zavallı yardım bekliyor, öylesine çaresiz,
Aman vermiyor, sarsıyor tüm bedenimi,
Nefesim yetmiyor, sanki boğulur gibi,
Ruhumda imdat çığlıkları,
Hep beklenen o el, bir türlü uzanmıyor…

İşte tüm bunların sebebi, sen,
Ne kadar da zalimmişsin,
Neler yaptın sevdan ile tutuşmuş kalbime,
İstemiyorum artık çık hayatımdan,
Gelme rüyalarıma, hayallerime hiç,
Bırak ömrümü yalnızlık sarsın…

Hatıralarını atacağım en azgın nehirlere,
Ulaşıp da kaybolsun karanlık denizlere,
Adını anmayacağım, unutacağım,
Artık bakmayacağım resimlerine,
Ve hatta yakacağım,
Uyanmayacağım saat üçte ansızın,
Kalbimde o dayanılmaz sızın…

Umurunda mı, bana yaşattıkların,
Uyanıyor musun gece yarıları,
Duyuyor musun kalbinin feryadını,
Bunalıyor musun nefesin kesilerek,
Karanlığın en derinlerinde…

Sanmam…

HAMİ TURAN
05.07.2025 ANKARA