0
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
141
Okunma
Taşları üst üste koymuşlar.
Tepesine çatı yapmışlar.
Süslü bir kapı, birde iki pencere.
Avlusuna çiçekler ekmiş.
Birde, koca bir tabela koymuşlar.
Sözde adalet için saray yapmışlar.
İyi, hoş etmişler.
Ama, adaletin bu saraydan haberi yok galiba.
Tahtında başkaları oturuyor.
Peki adalet nerede hüküm sürüyor?
O süslü bahçelerdeki güller.
Onlar bile, adaleti hiç görmemişler.
Kendileri dikilip büyütülürken.
Başka çiçekleri, hiçe saymış içeridekiler.
O taşların ardında.
Bir sahte sima vardır.
Cihana, adalet safsatası sunarken.
Gerçek adaleti, kalın zincirlere vurup.
Kendileri, adalet kisvesi altında.
Sadece kendilerine, bir saltanat kurmuş.
Eğer birgün, ortaya çıkarsa adalet.
O sarayın ardında, kalır bir harabe.
O zaman, o kibirli bakışları.
Ve,
Çirkin gülüşleri.
O sarayın altında, can çekişir.
